Matthias Schweighöfer en Ruby O. Fee over horrorfilm: Hoe was het om "Brick" te filmen?

Beste Ruby O. Fee, beste Matthias Schweighöfer. Gefeliciteerd met jullie film "Brick", die zojuist zijn wereldpremière beleefde op het filmfestival van München . Het is een verhaal dat rechtstreeks uit de wereld van de klassieke Amerikaanse sciencefictionserie "The Twilight Zone" lijkt te komen. Een stel wordt om zes uur 's ochtends wakker, alles lijkt normaal, maar het volgende moment is alles nieuw, pure horror. De deur en ramen zijn dichtgemetseld – met zwarte stenen van een onbekend materiaal. Hoe zijn jullie bij het project betrokken geraakt? Wat trok jullie aan?

Fee: Eigenlijk was ik de eerste die het script kreeg. Toen kwam de vraag of het misschien iets voor ons beiden zou zijn. Ze zeiden tegen me: "De film gaat over een stel. Jullie zijn een stel. Willen jullie niet allebei...?" We lazen het script en vonden het verhaal meteen ongelooflijk spannend.

Schweighöfer: Een echte pageturner…

Fee: En het idee om als koppel een koppel te spelen, leek ons ​​ook een leuke uitdaging – daar keken we echt naar uit.

Het stel in "Brick" is ongelukkig. Tim en Olivia liggen wakker in hun bed en doen alsof ze slapen. Nog voordat de echte muur verschijnt, zijn ze sinds een miskraam al ommuurd door hun stilzwijgen.

Schweighöfer: Je kunt het metaforisch zien. De zwarte muur staat ook symbool voor de gevangenis waarin de twee zich bevinden. De kern van "Brick" is: blijven jullie samen gevangen en gaan jullie samen ten onder? Kan een van jullie ontsnappen, of ontsnappen jullie samen? Als koppel én als gevangenen van de muur.

"Brick"-regisseur Philip Koch relateert het verhaal ook aan ons heden, met name aan de hermetische aard van de pandemie-lockdowns. En sinds de Brexit en de eerste verkiezing van Donald Trump tot president van de VS, heerst er inderdaad dat "Twilight Zone"-gevoel van gevangen zitten in een parallelle wereld – zonder ontsnapping. Is "Brick" dan de film die past bij de heersende tijdgeest?

Schweighöfer: Zeker, we leven in turbulente tijden. En je zou je kunnen afvragen: ben je echt veilig als je een muur om je heen hebt gebouwd? En wat gebeurt er als je die muur afbreekt en naar buiten gaat?

Fee: Ik denk dat kijkers zich in principe op verschillende manieren kunnen identificeren met dit verhaal over opgesloten zitten. Met name als ze claustrofobisch zijn en bang om vast te zitten in een lift, bijvoorbeeld. Maar ook onbewust – door het te verplaatsen naar de gekke tijden overal ter wereld.

“Brick” is een mix van horror en sciencefiction – genrecinema à la Hollywood.

Fee: Ik houd van genrefilms, waaronder actie, thrillers en mysteries.

Schweighöfer: Ik ook. Ik ben een enorme sci-fi-horrorfan en ben altijd geïnteresseerd in hoe films in dit soort fantastische genres gemaakt worden. En als je dan zo'n pareltje als "Brick" tegenkomt, die ook wereldwijd via Netflix gestreamd wordt... We zouden hier veel vaker genrefilms moeten maken. Elke acteur zou dankbaar zijn als ze in Duitsland niet altijd beperkt zouden blijven tot "romantische komedies".

De "romantische komedie" leek op een gegeven moment uw gevangenis te zijn geworden, meneer Schweighöfer. Tussen "Zweiohrküken" (2009) en "Vielmachglas" (2018) bestaat uw filmografie uitsluitend uit komedies. Maar toen brak u uit uw routine.

Schweighöfer: Ik zou niet zeggen dat het uitbrak. Weet je, de Duitse cinema is een enorme samenwerking. Films worden ook gemaakt om te zien wat werkt aan de Duitse kassa. Hoe kun je geld inzamelen dat vervolgens gebruikt kan worden om andere films te financieren? Eerlijk gezegd hebben we echt geweldige jaren gehad met komedies; het was absoluut fantastisch. Duizenden mensen hebben gelachen in de bioscoop. Met de komedies hebben we een toevluchtsoord voor ze gecreëerd. Escapisme: hier – gelukkig – is de wereld nog intact.

Maar na negen jaar, was het niet een beetje versleten? Sindsdien is je spectrum net zo breed geworden als vóór je comedytijd. In 2019 kwam "You Are Wanted" uit, de eerste Duitse serie ooit van Amazon Prime Video, gevolgd door films zoals het onderzeebootdrama "Kursk" en "Résistance", waarin je de nazi Klaus Barbie speelde.

Schweighöfer: Ik besefte dat een thrillerserie als "You Are Wanted" echt leuk is. Deze serie opende voor mij de deur naar Amerika, en Ruby hielp me slagen voor de auditie voor de Netflix-zombiefilm "Army of the Dead". Daarna gingen we naar de Verenigde Staten en werkten we met Zack Snyder. En vanaf dat moment was alles sowieso anders.

Gevangenen tussen hun eigen vier muren: op de ochtend dat Olivia (Ruby O. Fee) Tim (Matthias Schweighöfer) wil verlaten, zijn de voordeur en ramen afgesloten met griezelige zwarte "stenen". Een scène uit Philip Kochs film "Beick".

Bron: Sasha Ostrov/Netflix/dpa

Dankzij Netflix? Mevrouw Fee, u hebt drie producties gemaakt met de streamingdienst, waaronder de betoverende korte zelfportretfilm "I Am... Not Your Baby". En voor u, meneer Schweighöfer, zijn dat er zes sinds 2021, waaronder het drama "Die Schwimmerinnen" over jonge vluchtelingenvrouwen uit Syrië. Wat is er zo bijzonder aan Netflix?

Fee: Netflix biedt je de mogelijkheid om overal naartoe te reizen vanuit Duitsland. Je hebt de kans om veel breder gezien te worden. Netflix ontwikkelt goed materiaal, en deze films en series worden over de hele wereld bekeken. En als je op reis bent, word je misschien ineens herkend door iemand in Mexico. Of misschien spreekt iemand in Japan je aan die jouw film kent. ( lacht )

Schweighöfer: Netflix is ​​echt een thuis geworden. Ik ben dol op deze familie. Als je in Los Angeles bent, ontmoet je het hele directieteam, dat dan je enthousiasme voor je films deelt. In Duitsland is er een Duits team, in Amsterdam een ​​internationaal team. En iedereen geeft je de kans om films te maken die echt kunnen reizen. De verhalen zijn zo universeel dat een Duitse film mensen in een klein dorpje in Brazilië kan aanspreken: "Hé, ze spreken daar Duits, maar ik vind dat wel cool."

Heeft streaming de bioscopen vervangen als filmlocatie?

Schweighöfer: Bioscoop zal altijd blijven bestaan. Streaming zal de bioscoop ondersteunen, en bioscoop zal streaming ondersteunen. Streamers herkennen ook wanneer een film het grote scherm nodig heeft en plannen een bioscooprelease dienovereenkomstig. Netflix heeft films naar de bioscoop gebracht en er Oscars voor gewonnen. "Brick" gaat ook niet in première op mobiele telefoons; we zitten in een grote zaal.

Het Hollywoodkoppel Spencer Tracy en Katharine Hepburn maakte in 26 jaar tijd negen films samen. Ze werken allebei graag samen – na "Army of Thieves" en "Brick" draait in november het duistere sprookje "The Life of Desire" in de bioscoop. Wat is er zo leuk aan samen filmen? Wat zijn de voordelen?

Schweighöfer: Echt? Negen films met Hepburn en Tracy? Ik wist het niet.

Fee: Samen filmen heeft eigenlijk alleen maar voordelen – tenminste als je bereid bent om veel te communiceren, je elke dag aan elkaar te committeren en het harde werk aankan. Het heeft onze relatie enorm versterkt. We moesten samenwerken onder extreme druk, terwijl zoveel mensen op ons rekenden. Dit heeft ons ook geleerd om nog verfijnder en gedetailleerder te communiceren. En dat heeft ons dichter bij elkaar gebracht.

Schweighöfer: Wie is de beste regisseur ter wereld? Je partner, degene die je door en door kent en die dan – en dat gebeurt alleen als jullie samen filmen – verrast is door jou: "Oh, wat is dat? Ik heb nog nooit van je gehoord, daar wil ik meer van zien." Ik ben Ruby's grootste fan. Ze heeft zo'n geweldig scala aan films, van komedie tot drama – en ze heeft zo'n kleurenpalet dat ik het geweldig vind om daar deel van uit te maken. Ik vind het heerlijk om met mijn partner samen te werken.

Wat zijn de nadelen?

Schweighöfer: Natuurlijk breng je veel tijd samen door. En je moet ook ruimte vinden waar je even helemaal voor jezelf kunt zijn.

Kosten: Als je het niet leuk vindt om tijd met elkaar door te brengen, kan het lastig zijn ( lacht ). Gelukkig is dat bij ons niet het geval.

Schweighöfer: Vanmorgen werden we wakker en zeiden we tegen onszelf: Wauw, volgende week komt er een film uit, en hoe gaaf is het dat we er samen aan hebben gewerkt en hem nu samen als stel kunnen beleven. Katharine Hepburn en Spencer Tracy – daar zijn we dan! ( lacht )

Maar het kan gebeuren dat jullie elkaar tijdens de opnames op de zenuwen werken en 's avonds zeggen: "We hadden allang klaar kunnen zijn als de voorhamer niet 26 keer uit je hand was geglipt toen je tegen de muur sloeg." Of dat een van jullie maar niet uit zijn rol lijkt te kunnen komen. Of dat jullie een persoonlijke disharmonie meedragen naar de volgende opnamedag. Zo stelt de leek zich het voor – maar overkomt het jullie niet?

Schweighöfer: We hebben een duidelijke afspraak dat we de rol, het personage, op de set laten en er niet mee in ons privéleven aan de slag gaan. Thuis zijn we met z'n tweeën. En zelfs als de voorhamer 26 keer uit mijn hand of die van Ruby glipt terwijl we op de set tegen de muur slaan, zijn we er voor elkaar en helpen we elkaar erdoorheen.

Hoe Tim en Olivia elkaar door plafonds en muren heen helpen in de film "Brick", en zo hun eigen persoonlijke gevangenis overwinnen. De laatste scène van de film doet denken aan Alfred Hitchcocks "The Birds". Heeft een horrorfilm een ​​finale nodig die hem onvergetelijk maakt?

Schweighöfer: Alfred had al een idee ( lacht ). Horror heeft absoluut een finale nodig, en daar moet je het gewoon over hebben.

En zouden jullie beiden in een “Brick 2” willen spelen?

Fee: Zeker weten! Ik vind het einde geweldig. Ik ben benieuwd wat er verder gebeurt.

Schweighöfer: Ik niet.

Kosten: ( lacht luid )

Schweighöfer: Natuurlijk zou ik er ook graag bij zijn. Absoluut. ( lacht )

"Brick", een 99 minuten durende film met Ruby O. Fee, Matthias Schweighöfer, Frederick Lau, Salber Lee Williams, Murathan Muslu, Sira-Anna Faal, Axel Werner, Alexander Beyer en Josef Berousek (vanaf 10 juli te zien op Netflix).